Jeszcze sezon na dobre się nie rozkręcił, a już mamy emocje związane z jego startem. Te w ostatnich dniach się nasiliły, oczywiście wskutek koronawirusa. Wiemy już, że mecze 1. kolejki PGE Ekstraligi w Grudziądzu i Lublinie zostały przełożone ze względu na wyniki testów wśród podstawowych zawodników tych zespołów. W terminie rezerwowym wszyscy żużlowcy powinni już być zdolni do jazdy. Przykłady obu drużyn pokazują w sposób dobitny, że nie tylko forma sportowa, ale również COVID będzie rozdawał karty w tym roku. My jednak skupimy się na aspektach sportowych. Zespoły zmontowały bardzo ciekawe zestawienia. W myśl nowego regulaminu, drużyna meczowa musi liczyć przynajmniej po jednym zawodniku do lat 24, stąd składy się wyrównały. Przed nami prawdopodobnie najciekawszy sezon od lat.
8. miejsce – RM Solar Falubaz Zielona Góra
Zielonogórzanie mocno przemeblowali skład w przerwie zimowej. Z klubem pożegnali się Michael Jepsen Jesnen, Antonio Lindbaeck, który niespodziewanie ogłosił zakończenie kariery, a przede wszystkim Martin Vaculik. Wierni pozostali wychowankowie Falubazu, a więc Patryk Dudek oraz Piotr Protasiewicz. Do drużyny dołączyli Matej Zagar oraz Max Fricke. To od nich będzie głównie zależał wynik zespołu. Swoją szansę prawdopodobnie otrzyma Jan Kvech, który ma startować jako zawodnik do 24 lat. Ponadto trener Piotr Żyto będzie miał do dyspozycji także dwójkę świeżo upieczonych seniorów, a więc Mateusza Tondera oraz Damiana Pawliczaka. Jednak nie uważam, żeby odegrali oni jakieś znaczące role w drużynie. Również formacja juniorska wygląda na papierze, delikatnie mówiąc, mocno przeciętnie. Jeżeli Zagar z Frickem nie odpalą na 200% swoich umiejętności, to Falubazowi będzie bardzo ciężko o utrzymanie. Punktów nie gwarantuje także Piotr Protasiewicz. Wieloletni kapitan zielonogórzan nie jest już tak skuteczny jak jeszcze kilka lat temu i o ile u siebie stać go wygrywanie biegów, o tyle na wyjazdach może mieć ciężko. Cały ciężar ciągnięcia wyniku drużyny spadnie więc na Patryka Dudka. Zawodnik wypadł z cyklu SGP, więc teraz będzie mógł się już skupić wyłącznie na polskiej lidze, jednak jego punkty mogą się okazać niewystarczające, jeżeli reszta zespołu okaże się nieskuteczna. Każde miejsce powyżej ósmego, Falubaz będzie mógł potraktować jako ogromny sukces.
7. miejsce – ZOOleszcz DPV Logistic GKM Grudziądz
Wielu ekspertów oraz kibiców skazuje grudziądzan na pożarcie. Patrząc na skład, uważam jednak, że ekipa Janusza Ślączki ma w sobie potencjał. Nicki Pedersen i Kenneth Bjerre są to zawodnicy, którzy nie powinni schodzić poniżej pewnego poziomu. Tym bardziej, że zdają sobie sprawę, ile od nich zależy. Dużo osób skreśliło już dwójkę krajowych liderów GKM-u, czyli Przemysława Pawlickiego oraz Krzysztofa Kasprzaka. Myślę, że oni sami najlepiej czują, w jakim znaleźli się położeniu. Kolejny słaby sezon w wykonaniu wychowanków leszczyńskiej Unii, będzie oznaczał jazdę na zapleczu PGE Ekstraligi i tutaj chyba nikt wątpliwości nie ma. Uważam, że w tych żużlowcach nadal drzemie spory potencjał. Jeszcze 2-3 lata temu byli to czołowi polscy zawodnicy, więc tym bardziej wierzę, że w końcu przypomną sobie jak się wygrywa. A jeśli tak, to zapewnią utrzymanie Grudziądzowi. O miejsce w składzie jako zawodnik do 24 lat powalczą Norbert Krakowiak i Roman Lachbaum. Uważam, że większe szanse ma tutaj Rosjanin, który co prawda nie dostawał do tej pory wielu szans w drużynie, jednak przy dobrym przygotowaniu stać go na niezłe wyścigi.
6. miejsce – eWinner Apator Toruń
Beniaminek PGE Ekstraligi za podstawowy cel będzie miał przede wszystkim utrzymanie się w elicie. W tym celu utrzymano trzon drużyny, a więc braci Holderów, Adriana Miedzińskiego i Tobiasza Musielaka. Z Częstochowy powrócił po dwóch latach przerwy Paweł Przedpełski. Zakontraktowano również Roberta Lamberta, który będzie mógł jeździć jako zawodnik do 24 lat. Moim zdaniem jest on w tym momencie najlepszy w swojej kategorii w całej lidze i to właśnie ten zawodnik okaże się kluczowy w kontekście bezpiecznego utrzymania. W Toruniu postanowiono również wzmocnić formację juniorską i w tym celu ściągnięto z Gdańska Karola Żupińskiego. Pewniakiem do uzupełnienia składu "Aniołów" wydaje się być Krzysztof Lewandowski, który błyszczy w przedsezonowych sparingach i jeżeli tylko utrzyma taką formę przez cały sezon, to kibice w Toruniu będą mieć z niego dużo radości. Jeżeli ktoś z trójki: Miedziński-Musielak-Przedpełski "odpali" i chociaż w minimalnym stopniu dorówna poziomem trójce liderów, to tę drużynę stać nawet na play-offy.
5. miejsce – Motor Lublin
W środowisku żużlowym bardzo znane jest powiedzenie, że kto ma najlepszych juniorów, ten ma mistrzostwo, a w najgorszym wypadku medal. Czasy niestety powoli się zmieniają i uważam, że juniorzy nie będą już odgrywali takich ról jak jeszcze 2-3 lata temu. Motor, mimo że "na papierze" ma bardzo solidnych juniorów, nie jest w mojej ocenie faworytem do zajęcia miejsca w pierwszej czwórce. Wiktor Lampart i Mateusz Cierniak są zdecydowanymi faworytami w swojej kategorii, jednak w starciu z seniorami może już nie być tak różowo. Lampart ma za sobą słaby sezon, który pokazał, że jeszcze dużo nauki przed nim. Dla Cierniaka będzie to debiut w najlepszej lidze świata i obawiam się, że może się zderzyć ze ścianą żużlowych tytanów. Różnica dzieląca PGE Ekstraligę od jej zaplecza jest naprawdę kolosalna. W zeszłym sezonie uzyskał on średnią na poziomie 1.755. Nie jest to oczywiście zła średnia, nawet jak na pierwszoligowe warunki, jednak uważam, że do juniorów, którzy w ostatnich latach rozdawali karty w lidze jak np. Kubera, Smektała, Drabik czy Miśkowiak, młodemu tarnowianinowi jeszcze sporo brakuje. Kolejnym argumentem, który nie pozwala mi postawić Motoru na pozycji wyższej niż piąta, jest brak Kubery w dwóch pierwszych spotkaniach. A w nich "Koziołki" będą rywalizowały z poważnymi kandydatami do jazdy w play-offach, a więc Stalą Gorzów i Spartą Wrocław. Jarosław Hampel, czy Grigorij Łaguta również nie są pewniakami do wygrywania biegów. Po słabym sezonie będzie chciał się odbudować Krzysztof Buczkowski, jednak jego forma jest bardzo dużą zagadką. Może się okazać, że po czterech kolejkach lublinianie będą bez zdobyczy punktowej na swoim koncie, a to może być już strata nie do odrobienia.
4. miejsce – Moje Bermudy Stal Gorzów
Gorzowianie wzmocnili się w przerwie zimowej Martinem Vaculíkiem. Jest to zawodnik, który powraca do Stali po dwóch sezonach przerwy. Bardzo dobrze zna tamtejsze środowisko oraz tor, więc specjalnie aklimatyzować się nie będzie musiał. Z formacji seniorskiej pozostali: miejscowy wychowanek, mistrz świata Bartosz Zmarzlik, Anders Thomsen oraz Szymon Woźniak. O formę Bartka gorzowianie mogą być spokojni. To widzieliśmy już w rozpoczynającym sezon Kryterium Asów. Dobry rok ma za sobą Anders Thomsen, w 2020 notował blisko 2 punkty na bieg. Młody Duńczyk cały czas się rozwija, dlatego uważam, że ten sezon będzie jeszcze lepszy w jego wykonaniu. Swoją wartość będzie chciał również udowodnić Szymon Woźniak. Trzeba pamiętać, że wielu zawodników w zeszłym roku stało się ofiarami zawirowań pandemicznych. Mieliśmy przesunięty sezon, do końca nie było pewne czy w ogóle wystartuje, jedni poinwestowali bardziej, inni dłużej się wahali, doszedł brak kibiców albo ich ograniczona ilość, później szalenie napięty harmonogram spotkań, nowe zasady epidemiologiczne... To wszystko sprawiło, że wielu niezłych zawodników, jak Woźniak, Kasprzak, Buczkowski czy Doyle zostało wybitych z rytmu, jaki znali od wielu lat, a później nie potrafiło odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Przez ten rok wszyscy zdołali już raczej wyciągnąć odpowiednie wnioski oraz przyzwyczaić się do sytuacji, z jaką musimy się mierzyć na co dzień, dlatego jestem przekonany, że ci zawodnicy nie powiedzieli jeszcze ostatniego słowa i w tym sezonie udowodnią, że warto na nich stawiać. Formację juniorską Stali będą stanowić Kamil Nowacki oraz Wiktor Jasiński, w których drzemie spory potencjał. Pytanie, czy trener Chomski będzie potrafił odpowiednio go rozbudzić. Jeżeli tak, to gorzowian z pewnością stać na medal, jednak bez wydatnego wsparcia najmłodszych (odszedł Bartkowiak) będzie im bardzo ciężko osiągnąć coś więcej niż czwarte miejsce.
3. miejsce – Betard Sparta Wrocław
Wrocławianie z pewnością liczą, że w końcu, po długich 15 latach, uda im się zdobyć tytuł Drużynowych Mistrzów Polski. W tym celu zakontraktowali Artioma Łagutę, który przez kilka sezonów był zdecydowanym liderem GKM-u Grudziądz. I to był w zasadzie jedyny transfer klubu z Dolnego Śląska. O sile wrocławian - poza Rosjaninem - będą stanowić Maciej Janowski, Tai Woffinden oraz zawodnicy do lat 24, czyli Gleb Czugunow i Daniel Bewley. Młody Brytyjczyk nie ma co prawda udanego sezonu za sobą, jednak jego postawa w zeszłorocznych meczach o brąz pozwala wierzyć kibicom wrocławskim, że będzie to pewny punkt ich drużyny. To właśnie od niego i od Czugunowa będzie zależało, o jakie cele w tym sezonie będzie się bić Sparta. Formacja juniorska również wygląda ciekawie. Michał Curzytek i Przemysław Liszka obyli się już z poziomem ekstraligowym i przynajmniej u siebie powinni być mocnymi punktami drużyny, ale Czugunowa z pewnością nie zastąpią.
2. miejsce – Fogo Unia Leszno
Leszczynianie od czterech lat nie schodzą z najwyższego stopnia podium. Absolutnie zdominowali ligę. Do tej pory mieli jednak równie absolutny atut w postaci bardzo silnej formacji juniorskiej. W tym sezonie nie mają już przewagi i to może okazać się kluczowe w play-offach. Dotąd schemat był prosty: jeżeli któremuś z liderów powinęła się noga, to szybko wskakiwał za niego junior, który jak równy z równym walczył z seniorami przeciwnej drużyny. Teraz manager Piotr Baron nie będzie miał już takiego komfortu. Kacper Pludra z Krzysztofem Sadurskim z pewnością będą groźni, zwłaszcza u siebie, jednak głównie dla swoich rówieśników. Oczywiście może się okazać, że wspomniany duet zaskoczy wszystkich i młodzieżowe Leszno kolejny sezon z rzędu nie będzie miało sobie równych, aczkolwiek uważam, że jest to scenariusz mało realny. Solidnie natomiast wygląda formacja seniorska mistrzów Polski. Prym po raz kolejny powinni wieść Piotr Pawlicki, Janusz Kołodziej oraz Emil Sajfutdinow. Pewnym punktem wydaje się być również zawodnik U24, Jaimon Lidsey. Ciekawym posunięciem było natomiast zakontraktowanie Jasona Doyle'a. Australijczyk ma za sobą średni sezon w Częstochowie, jednak w Lesznie wszyscy wierzą w jego odbudowę. Trzeba również wziąć pod uwagę fakt, że na Unię każda z drużyn będzie zmotywowana kilka razy bardziej niż na inne mecze, w myśl zasady: "bij mistrza!". Jeżeli chociaż jeden z liderów "Byków" zaliczy słabszy sezon, przy tak mocnej lidze, to na koniec sezonu prezes Rusiecki może nie mieć zbyt wielu powodów do świętowania. A przynajmniej nie takich, do jakich już się przyzwyczaił.
1. miejsce – Eltrox Włólkniarz Częstochowa
W Częstochowie zbudowano młodą i ciekawą ekipę. W klubie dowodzonym przez prezesa Michała Świącika pozostali Leon Madsen i Fredrik Lindgren. Mocna jest również formacja młodzieżowa. Jakub Miśkowiak oraz Mateusz Świdnicki są w stanie wygrywać biegi nie tylko ze swoimi rówieśnikami, ale również ze starszymi kolegami. Miśkowiak udowadniał to już rok temu. Moim zdaniem będzie to najlepsza para juniorska w lidze. Takiej broni nie posiada żadna z pozostałych drużyn, nawet aktualny mistrz z Leszna. Zespół wzmocnili dodatkowo Kacper Woryna, Bartosz Smektała oraz Jonas Jeppesen. Młody Duńczyk pokazał próbkę swoich umiejętności, kiedy w zeszłym sezonie w Ostrowie zdobył komplet punktów przeciwko liderom z Torunia i za jego sprawą Ostrovia sensacyjnie ten mecz wygrała. Jeżeli każdy z tych zawodników pojedzie na miarę swoich możliwości, to ekipę Piotra Świderskiego stać w tym roku na wielkie rzeczy, łącznie ze zdobyciem tytułu Drużynowych Mistrzów Polski po 18 latach przerwy. Uważam, że jest to jedyny zespół, który jest w stanie zdetronizować aktualnych mistrzów Polski.
Mateusz Skowron
Tygodniowy wykaz transmisji TV