KALENDARIUM

POWIEDZIELI

Robiliśmy wszystko, żeby było lepiej, ale zabrakło i niestety przegrywamy. Pojechaliśmy słabe zawody, niektórzy nie podołali psychicznie i sprzętowo. Byliśmy słabsi od Rybnika i dlatego pozostajemy w Metalkas 2. Ekstralidze.
Tomasz Bajerski dla Canal+

Ocena użytkowników: 5 / 5

Star ActiveStar ActiveStar ActiveStar ActiveStar Active
 

MotorLublin 2018Kwiecie zakwitło, temperatury się podniosły, śnieg raczył stopnieć (chyba że akurat jesteś w Moskwie, to wtedy nie), a żużlowe motocykle zawarczały z całej siły. Wszystko niby jest na swoim miejscu, ale gdy zajrzeć głębiej – dziwny ten speedway w tym roku. Pierwsze dwie kolejki PGE Ekstraligi odjechały w całości, bez większych opóźnień, czymże są dwa dni obsuwy w Tarnowie. Kiedyśmy ostatnio coś takiego widzieli?

 


Odchodzą złudzenia

Mój sezon zaczął się od żużla, którego nie widziałam, bo stałam ze stoiskiem pełnym książek. Pamiętam głównie, że było zimno, a wynik poznawałam po dźwiękach dochodzących z trybun – jak na pamiętnym finale Ekstraligi 2008 w Toruniu, w piątym rzędzie stojącym na koronie starego stadionu. Szybko jednak okazało się, że poza wydarzeniami typu Super Mecz większość spotkań w Polsce odjeżdża w całkiem sprzyjających warunkach pogodowych. Wiosna w pełni. Nic, tylko się cieszyć. No chyba że się jest kibicem któregoś z klubów chwilowo – i nieoczekiwanie – okupujących dół tabeli.

Z tą tabelą w ogóle rzecz dziwna. Czmychnął człowiek na tydzień w rejony pozbawione żużla, żył na relacjach smsowych od przyjaciół, wraca do kraju, a tu cały speedway stoi na głowie. Wrocław, co to miał walczyć o złoto i w końcu to złoto wywalczyć (wciąż liczymy dni od 2006), z jednym punktem wisi na końcu listy ekstraligowej wespół z Grudziądzem. Tym Grudziądzem, który ma ustatkowanego Antonio Lindbaecka (wyobrażacie sobie, że Szwed wchodzi w tym roku w wiek Chrystusowy? Dla mnie zawsze będzie chłopakiem, który dopiero co wyszedł z juniorki), Artioma Łagutę na silnikach z F1 (w meczu z Falubazem wszelako pomogłoby co najwyżej F-16), uczestnika Grand Prix Przemka Pawlickiego… Grudziądz nigdy nie był kandydatem do medalu, już tym bardziej złotego, ale miał dostać pewne miejsce w środku tabeli.  A tu proszę, niektórzy już wieszczą mu spadek. Co jest oczywiście dość głupie, biorąc pod uwagę, że sezon zaczął się chwilę temu, nie wszyscy jeszcze doszli do ładu z motocyklami (tak, panie Łaguta, na pana patrzymy), nie wszyscy złapali formę i tak dalej, i tak dalej. Wciąż na papierze skład na „doły” ma Unia Tarnów, która jednakowoż swój pierwszy mecz raczyła wygrać. Ale znowuż jeśli w Tarnowie przebudzą się Duńczycy niebędący Pedersenem i polska część składu, to „Jaskółki” wcale nie są skazane na pożarcie… Cóż, wygląda na to, że walka o utrzymanie się w elicie będzie równie pasjonująca jak walka o najwyższe cele.

UniaT 2018


Minęły dwie kolejki Ekstraligi, odbyły się, powtarzam – może nie wszyscy uwierzyli – w całości. I żaden zespół nie ma na koncie dwóch zwycięstw. Niech statystycy sprawdzą, jak to w latach ubiegłych bywało, mnie jakoś trudno uwierzyć, że coś podobnego zdarzyło się ostatnio.

Niepokonanych nie ma też w pierwszej lidze. Jak Wrocław z Lesznem, jak Grudziądz z Częstochową, tak i Lublin z Łodzią podzieliły się punktami. Beniaminek ligi śmiało sobie poczyna, a skład ma taki, że niby nie wzbudza zachwytów, niby brak tu super-hiper-topowych w ostatnich sezonach zawodników (minęło trochę czasu, odkąd na taki epitet w pełni zasługiwał Andreas Jonsson), lecz ten zestaw jeździ nader skutecznie. Fakt faktem, Lublin miał z górki – pierwsze dwa mecze jechał u siebie, a tor Motoru to twierdza jak swego czasu Tarnów czy Daugavpils. W najbliższy weekend Koziołki jadą nad morze i wtedy się przekonamy, jak dużą niespodziankę zamierzają sprawić w tym sezonie.

Bezdomne orły z Łodzi też jak zwykle walczą o szczyty. W ich przypadku trzeba trzymać kciuki, żeby udało się zdążyć ze stadionem na rundę rewanżową. Jak to się uda, Orzeł ma prostą drogę do play-offów. Hans Andersen, Maksim Bogdanow, Norbert Kościuch czy dwa Miśkowiaki nie dadzą zginąć łódzkiemu klubowi.

Dobre wrażenie u progu sezonu robi też Lokomotiv Daugavpils. Jak donoszą zaprzyjaźnieni kibice, którzy na początku kwietnia wybrali się na mecz Startu z Łotyszami, wynik nijak nie odzwierciedlał walki na torze. A po drugiej kolejce jestem pewna, że zaprzyjaźnieni kibice dobrze opisali rzeczywistość – skazany na pożarcie przez rybnickie rekiny, murowanego faworyta do awansu, Lokomotiv nie tylko bronił się do dziesiątego biegu (sześć punktów straty), ale też po równaniu toru przeszedł do kontrataku i dość nieoczekiwanie urwał punkty Rybnikowi już w drugim meczu. Wielka w tym zasługa Olega Michaiłowa, kolejnego uzdolnionego łotewskiego juniora. Czy mamy przed sobą talenciaka na miarę Bogdanowa czy Lebiediewa? Czas pokaże. Ja wiem jedno – z Łotwą trzeba się liczyć, czy to w zmaganiach indywidualnych, czy w żużlach narodów.

Z zespołów, które naprawdę mogłyby się spisywać lepiej, zostaje nam Wanda Kraków. Skład całkiem ładny, dużo zdolnych chłopaków z papierami na jazdę w pierwszej lidze, a dorobek punktowy – zero. I Gdańsk, i Łódź dosłownie rozjechały team z byłej stolicy. Wanda do poprawki, i to natychmiast! Żużel w Krakowie wspominam bardzo dobrze i stanowczo nie chciałabym, żeby z pierwszoligowego stał się drugoligowym.

Te same problemy ma posiadaczka najszerszej kadry w polskich ligach – Polonia Bydgoszcz. Z tym że ona nie ma już dokąd spaść, chyba że do Allsvenskan. Jeśli też byliście tymi optymistami, którzy bardzo chcieli wierzyć, że degradacja Polonii to problem przejściowy, to już wiecie, że jednak nie. Nawet bardzo szeroka ława seniorów nie pomoże klubowi, którego kłopoty sięgają znacznie głębiej niż kiepskiej jazdy. Ikoniczne postacie w zarządzie Polonii to nie wszystko. Trzeba jeszcze umieć zarządzać klubem – i od strony finansowej, i od strony sportowej. Tego w Bydgoszczy brakuje i serce pęka, gdy się pomyśli, że jeszcze tak całkiem niedawno oczy cieszyliśmy Derbami Pomorza. Teraz żeby mieć Derby Pomorza, wypadałoby chyba spuścić Toruń do drugiej ligi, a tego Toruniowi żaden ogarnięty fan żużla nie życzy. Źle jest patrzeć, jak upadają legendy, oj źle.


Tarasenko Bydgoszcz2016Jakże szybko się to zmienia. Na zdj. Wadim Tarasenko podczas meczu obu Polonii w I lidze. Teraz tej bydgoskiej nie ma już w Nice PLŻ, a i Tarasenko pożegnał się z tą drugą Polonią (czego spora grupa jej kibiców szczerze żałuje). Wadim zakotwiczył w mieście, gdzie pewnie łatwiej jest mu się porozumiewać, choć jak na razie nie za bardzo może dogadać się z własnym sprzętem. Zwycięski mecz z ROW-em Rybnik zakończył z zawstydzającym dorobkiem (1,1,0,-). A bez jego biegowych zwycięstw Lokomotywie musi braknąć pary...

Oczywiście istnieje możliwość, że w Bydgoszczy pierwsze śliwki robaczywki, wszak mecz z Rzeszowem Gryfy dopiero odjadą, a jedna porażka z dominującym chwilowo w drugiej lidze Kolejarzem Opole, w dodatku w Opolu, o niczym nie świadczy. No ale wiecie, nawet optymizm ma jakieś granice, prawda?


Powrót do żywych


Już przestaję smęcić. Wiosna jest. Wielkanoc była. Zmartwychwstanie było. I na żużlowych torach też poczęły zmartwychwstawać legendy.

Kiedy patrzę na średnie biegopunktowe w Ekstralidze, nie mogę się oprzeć wrażeniu, że pomyliłam rok. Albo ligi. Fredrik Lindgren? Ten Fredrik Lindgren, który, jak głosi plotka, omal nie był zmuszony skończyć kariery po ubiegłorocznej kontuzji. Ten Fredrik Lindgren, który tak dobrze zaczął w Grand Prix ubiegły sezon i nagle stracił impet? Może nie jest to zmartwychwstanie na miarę naszych czasów, ale kto przed kwietniem spodziewałby się, że jasnowłosy Szwed, niegdyś obwołany następcą Rickardssona (a wraz z nim Lindbaeck, Jonsson, nawet Davidsson w pewnym momencie…), po dwóch kolejkach Ekstraligi będzie niemal bezbłędny?

Złośliwi powiedzą – patrz, z kim jechała Częstochowa. Grudziądz, Tarnów. A ja powiem – w Ekstralidze słabych zespołów nie ma.

Jedynym pogromcą Lindgrena w ostatnim meczu (i w ogóle w tym sezonie) był inny zawodnik, którego już po trzykroć spisano na straty. Nicki Pedersen zimą przeprowadził się do Danii, buduje tam dom, zmienił partnerkę… Wizualnie to zdecydowanie nie jest ten Pedersen sprzed dekady, ówczesny mistrz świata i dominator żużlowych torów. Nowy Nicki dużą wagę przywiązuje do wyglądu, zafundował sobie okulary i modną fryzurę, a po jego kontach w mediach społecznościowych widać, że skupia się nie tylko na żużlu. Imprezy, biznes, rodzina… Trudno się przyzwyczaić do takiego wydania Dzika. Ale najważniejsze, że po dwóch sezonach posuchy nagle to jest diabelnie skuteczny Dzik. Bardziej szanuje kości – swoje i rywali – na pewno ma z tyłu głowy przestrogi lekarzy. Może lepiej dla jego bezpieczeństwa byłoby jednak skończyć z żużlem, ale to nie jest facet, który mógłby odejść po kompletnie nieudanym sezonie. Czy to będzie rozbłysk gwiazdy Nickiego Pedersena? Sezon jak kiedyś, po którym można zejść ze sceny w blasku reflektorów? Za wcześnie, by wyrokować, ale jedno wiem na pewno – Nickiego skreślać nie wolno. Ani w lidze, ani w Grand Prix. A wszyscy, którzy to zrobili, niech sobie teraz plują w brodę.

Tymczasem w drugiej lidze zmartwychwstaje na swoich zasadach Greg Hancock. Chyba nikt nie wierzy, że w Stali Rzeszów Amerykanin faktycznie szuka nowych wyzwań. Co to za wyzwania, kiedy wszyscy oczekują od ciebie średniej 3,000? Przy czym już wiadomo, że takiej średniej nie będzie – Hancockowi punkt urwał Nicolai Klindt (pamiętam, że kiedyś zapowiadał, że zostanie mistrzem świata – prawie mu wyszło). A kto ma 3,000 w drugiej lidze? Ano Szymon Szlauderbach. Cytując pewien program żużlowy, „to nazwisko jest na ustach wszystkich, nawet jeśli mało kto umie je wymówić”.

Może w szaleństwie Grega jest metoda. Może jeśli będzie oszczędzać sprzęt i kości w lidze, jego gwiazda znów rozbłyśnie w Grand Prix i w sezonie 2018 Amerykanin sięgnie po piąty mistrzowski tytuł.

A może wcale nie.


Śmierci nie ma. Jest tylko zapomnienie


I o tym wszystkim był ten felieton. Miał być jeszcze o wielu innych radosnych rzeczach. A potem w poniedziałek rano przeczytałam, że nie żyje Ivan Mauger. Jakiś kawałek żużla właśnie się skończył.

Nigdy nie widziałam, jak jeździ. Nie żyję tak długo, bym miała okazję na własne oczy widzieć Nowozelandczyka czy choćby w czasie rzeczywistym słyszeć o jego kolejnych triumfach. Ale nie trzeba było go znać, żeby doceniać, żeby czuć, jak wielką częścią historii światowego speedwaya jest ten człowiek. Kiedy się myśli o rekordzistach pod względem liczby tytułów Indywidualnego Mistrza Świata, w głowie sama układa się kolejność: Mauger i Rickardsson. Nigdy nie Rickardsson i Mauger, choć Szwed to przecież nasze czasy, chociaż widziałam na żywo ostatni sezon jego startów, a wcześniej oklaskiwałam jego ostatni tytuł mistrzowski. Ale Rickardsson „tylko” wyrównał. Mauger był pierwszy i dla żużla na zawsze pierwszym pozostanie.

Gdy gruchnęła wieść o jego śmierci, pisało o tym wielu moich znajomych, także tych nieżużlowych. Tych, których bym nijak nie podejrzewała  o to, że wiedzą, kim był Ivan Mauger i czym się wsławił. A oni wiedzieli i też czuli żal po śmierci Nowozelandczyka.

Mauger NZLNieczęsto największe agencje informacyjne znajdują miejsce na wieści ze świata żużla. To zdjęcie Ivana Maugera w pięknym plastronie (czy kiedykolwiek jeszcze taki zobaczymy?) pojawiło się w serwisie Polskiego Radia.

Niebiańskie tory potrzebowały matadora. Całkiem niezła drużyna się tam zebrała.

Dzięki, Ivan. Dzięki za wszystko. My nie zapomnimy.


Joanna Krystyna Radosz

Korzystanie z linków socialshare lub dodanie komentarza na stronie jednoznaczne z wyrażeniem zgody na przetwarzanie danych osobowych podanych podczas kontaktu email zgodnie z ustawą o ochronie danych osobowych. Podanie danych jest dobrowolne. Administratorem podanych przez Pana/Panią danych osobowych jest właściciel strony Jakub Horbaczewski . Pana/Pani dane będą przetwarzane w celach związanych z udzieleniem odpowiedzi, przedstawieniem oferty usług oraz w celach statystycznych zgodnie z polityką prywatności. Przysługuje Panu/Pani prawo dostępu do treści swoich danych oraz ich poprawiania.

KALENDARIUM

POWIEDZIELI

Robiliśmy wszystko, żeby było lepiej, ale zabrakło i niestety przegrywamy. Pojechaliśmy słabe zawody, niektórzy nie podołali psychicznie i sprzętowo. Byliśmy słabsi od Rybnika i dlatego pozostajemy w Metalkas 2. Ekstralidze.
Tomasz Bajerski dla Canal+

Odwiedź nasze social media

fb ikonkaX ikonkaInstagram ikonka

Typer 2024 - zmierz się z najlepszymi!

Najszybsze żużlowe newsy

SpeedwayNews logo

NAJBLIŻSZE ZAWODY W TV

 PGE Ekstraliga 2024
1. Orlen Oil Motor Lublin  14 31 +162
2. Betard Sparta Wrocław  14 19 +30
3. ebut.pl Stal Gorzów  14 19 -37
4. KS Apator Toruń  14 15 -7
5. ZOOLeszcz GKM Grudziądz  14 14 -58
6. NovyHotel Falubaz  14 13 -33
7. Krono-Plast Włókniarz  14 12 -50
8. FOGO Unia Leszno  14 11 -87
 Metalkas 2. Ekstraliga 2024
1. Arged Malesa Ostrów  14  28 +128
2. Abramczyk Polonia  14  27 +161
3. Innpro ROW Rybnik  14  23 +63
4. Cellfast Wilki Krosno  14  19 -20
5. #OrzechowaOsada PSŻ  14  18 -16
6. H.Skrzydlewska Orzeł Łódź
 14  13 -54
7. Texom Stal Rzeszów  14   9 -80
8. Zdunek Wybrzeże Gdańsk
 14   3 -182
Krajowa Liga Żużlowa 2024
1. Ultrapur Start Gniezno
 10  21 +94
2. Unia Tarnów  10
 16 +55
3. PKS Polonia Piła  10
 11 +18
4. OK Kolejarz Opole  10
 11 -39
5. Optibet Lokomotiv  10  10 -23
6. Trans MF Landshut Devils  10  6 -105

Klasyfikacja SGP 2024 (po 10/11 rund)

1. Bartosz Zmarzlik
159
2. Robert Lambert
137
3. Fredrik Lindgren
127
4. Martin Vaculík 114
5. Daniel Bewley
111
6. Mikkel Michelsen 101
7. Jack Holder 97
8. Dominik Kubera
88
9. Leon Madsen 76
10. Łotwa duża Andrzej Lebiediew
75
11.  Max Fricke 64
12. flaga niemiec Kai Huckenbeck 58
13. Szymon Woźniak 46
14. Jason Doyle 47
15. Maciej Janowski
46
16. Czechy duzaFlaga Jan Kvěch 41

PARTNERZY

kibic-zuzla logozuzlowefotki-logo
WszystkoCzarne blog

Pomóż kontuzjowanym

KamilCieślar
DW43